Jonasz głosił mieszkańcom stolicy mocarstwa asyryjskiego proste orędzie o tym, że grzech prowadzi do zagłady, a Bóg okaże miłosierdzie tym, którzy uwierzą Mu i się nawrócą. Skutek tego orędzia był zdumiewający: przemienione serca pogan i zmieniony bieg dziejów.

W naszych czasach Bóg wzywa ludzkość do wiary i pokuty, przez głos swego Syna nieustanne rozbrzmiewający w Kościele, a także przez znaki wyjątkowe, jak orędzie Dziewicy Maryi z Fatimy. Niestety, zapowiedziana wtedy groźba kataklizmu gorszego, niż I wojna światowa, wypełniła się niespełna ćwierć wieku później.
                 Bóg ciągle kieruje do nas wezwanie do nawrócenia i towarzyszące mu znaki, ale jeśli będziemy je uparcie ignorować, nieuchronnie zakosztujemy skutków zła, które kumulując się, osiąga w końcu masę krytyczną i doprowadza do katastrofy (Łk 13,3).
                 Czy słyszę głos Proroka większego niż Jonasz, wołający mnie po imieniu? Czy pędząc przez życie zwracam uwagę na znaki ostrzegawcze, które On stawia na mojej drodze?

 ks. Józef Maciąg, Lublin