Program Koncertu Uwielbienia "Łzy Matki w świetle Fatimy" z (01.07.2007)

„ŁZY MATKI W ŚWIETLE FATIMY”
Koncert uwielbienia w Archikatedrze Lubelskiej 1 lipca 2007 

 
 
Pieśń: O, Pani ufność nasza

 Wprowadzenie w modlitwę 
 
         W tym roku przeżywamy w Lublinie 20. rocznicę wizyty Jana Pawła II, która na trwałe wpisała się w historię naszego miasta. 6 czerwca br., zgromadziliśmy się na Czubach, na „Mszy papieskiej”, gdzie Papież celebrował Eucharystię i wyświecił 50. prezbiterów. Jan Paweł II odwiedził także bliskie Jego sercu sanktuarium Matki Bożej Płaczącej.
          
  Dzisiejszego wieczoru szczególnie zapraszamy Papieża Polaka do wspólnego z nami wpatrywania się w oblicze Matki. Prosimy sługę Bożego Jana Pawła II, tak wnikliwie kontemplującego tajemnicę Fatimy, by pomagał nam kontemplować tajemnicę „cudu łez”. Jan Paweł II został nazwany „Papieżem Fatimy”, ponieważ uważnie wsłuchiwał się w głos Matki, której całkowicie zawierzył swoje papieskie pasterzowanie - „Totus tuus” Maryjo. Niech Papież, który rozeznał i wypełnił orędzie fatimskie, pomoże nam dziś słuchać Pani Katedralnej. Niech naszej modlitwie towarzyszy papieskie wezwanie skierowane do Kościoła i do nas, wypowiedziane w Fatimie 13. maja 1982 r.: „Wezwanie Maryi nie jest jednorazowe. Jest otwarte ku coraz nowym pokoleniom. Ku coraz nowym „znakom czasu". Trzeba do niego wciąż powracać. Podejmować je wciąż na nowo”.Powróćmy do orędzia Maryi z 1949 r., podejmijmy je na nowo i odczytajmy „cud łez” dla naszego pokolenia. Matko Płacząca, bądź z nami tego wieczoru w szczególny sposób. 

 Pieśń: Gwiazdo zaranna obleczona w słońce… 

  I.                    DZIĘKCZYNIENIE ZA OBECNOŚĆ MARYI W LUBLINIE  

 Litania dziękczynna za obecność Maryi w Lublinie Patrząc na historię i dzień dzisiejszy naszego miasta, dostrzegamy wiele znaków czynnej obecności Maryi, które pobudzają nas dziś do wyrażenia Jej szczególnej wdzięczności. Uczynimy to w modlitwie litanijnej.
 
 Refren [refren Matko, która nas znasz]  


1. Matko Pana - dziękujemy Ci za to, że przed tysiącem lat przybyłaś na tę ziemię wraz z Twoim Synem i że nieustannie otaczasz nas swoją macierzyńską opieką.

2. Matko Dobrej Rady- obecna w łaskami słynącym wizerunku z kościoła Świętego Ducha, dziękujemy Ci za Twoje łzy, które już przed przeszło trzema wiekami poruszyły wiele serc i przyniosły nawrócenie oraz uzdrowienie duszy i ciała. 

3. Królowo Różańca Świętego z kościoła dominikanów- dziękujemy Ci za Opiekę nad nami i za to, że troszczysz się o tych, którzy wołają do Ciebie prosząc o sprawiedliwość, pokój i ochronę od zła wszelkiego.  

4. Zwycięska Pani Wniebowzięta z kościoła powizytkowskiego- dziękujemy Ci za wszystkie zwycięstwa odniesione dzięki Twemu wsparciu w duchowych i moralnych zmaganiach, o zachowanie wiary i wierności Jezusowi. 

 5. Królowo Szkaplerza Świętego- czczona niegdyś w świątyni, na fundamentach której stoi dziś lubelski Ratusz, dziękujemy Ci za wszystkich, którzy angażują się w służbę publiczną i starają się o sprawiedliwe rządy i właściwy rozwój naszego miasta. 

6. Pani Częstochowska z kościoła seminaryjnego- dziękujemy Ci za wszystkie powołania do kapłaństwa i szczególnej służby Kościołowi, jakie rodzą się na lubelskiej ziemi. 

7. Dziewico Niepokalana- czczona w kościele ojców kapucynów przy Krakowskim Przedmieściu, dziękujemy Ci za to, że codziennie doprowadzasz wiele Twoich dzieci do spotkania z Jezusem, obecnym w spowiedzi i w Najświętszym Sakramencie.

 8. Pani Latyczowska- królowo polskich Kresów, czczona w kaplicy sióstr służek w Lublinie, dziękujemy Ci za to, że zawsze byłaś blisko cierpiących i prześladowanych, że dzieliłaś z Twoim ludem wygnanie i poniewierkę, i że jesteś dla nas źródłem nadziei. 

9. Strażniczko naszego miasta- czuwająca nad nami w wizerunku na Bramie Krakowskiej, dziękujemy Ci, za wszystkie wielkie i małe łaski, jakie otrzymujemy codziennie za Twoją przyczyną. 

10. Archikatedralna Pani Płacząca, dziękujemy za cud łez sprzed 58 lat, który stał się niewysychającym strumieniem łaski dla wszystkich szukających w tej świątyni umocnienia w wierze, wsparcia w trudnościach, uzdrowienia duszy i ciała. 

 11. Królowo Rodzin- czczona w tylu lubelskich kościołach i kaplicach, która modlisz się z nami i za nas zwłaszcza podczas nabożeństw październikowych i majowych, dziękujemy Ci za owoce łaski w naszych rodzinach i wspólnotach. 

 Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, aby Twoi wierni, którzy się cieszą opieką Najświętszej Maryi Panny, za Jej macierzyńskim wstawiennictwem zostali uwolnieni od wszelkiego zła na ziemi i osiągnęli wieczną radość w niebie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
 
  Pieśń: Matko, która nas znasz 


Matko, która nas znasz
z dziećmi swymi bądź
 Na drogach nam nadzieją świeć
Z Synem Twym z nami idź.

 Z wszystkich niewiast wybrana
Przyjdź i drogę wskaż
Córko ludu Bożego
Do Syna Twego nas prowadź
Służebnico pokorna
Pokój światu daj. 


Dziewico, Matko Chrystusa
Dziewico, Matko Kościoła
Dziewico, Matko ludzi... 

Matko przez Syna nam dana...
Matko, która nas słyszysz...
Ty nas zawsze rozumiesz... 

Dziewico z nami idąca...
Historii świata promieniu..
Pośredniczko najlepsza.... 

Matko płacząca nad nami...
Matko przed karą chroniąca...
Matko nas przyjmująca... 

 II.                  „ŁZY” W ŚWIETLE FATIMY

             Portugalia ze względu na pobożność maryjną od średniowiecza określana „Ziemią Świętej Matki Maryi”, stała się krajem, w którym rządy liberalne w imię wyzwolenia człowieka rozpoczęły gwałtowne prześladowanie Kościoła. W 1911 r. uchwalono ustawę o rozdziale Kościoła od państwa, a jej twórca, Alfonso Costa, z ogromną pewnością oznajmił, że „dzięki temu prawu w ciągu dwóch pokoleń katolicyzm zostanie usunięty z Portugalii”. Nie został usunięty! Jednak programowe odrzucenie Boga przez totalitaryzm i liberalizm spowodowało, że dziś w Europie z powodu wyrugowania Boga z życia osobistego i społecznego oraz licznych zagrożeń, jakie niesie z sobą postęp technologiczny, któremu nie towarzyszy postęp moralny i duchowy, wielu ludzi żyje w obliczu wielkiej samotności i w poczuciu lęku. Właśnie takiemu światu, nieustannie Matka Boża podobnie jak w 1917 r., tak i dziś ogłasza orędzie nawrócenia i pokuty.

                Opis sytuacji duchowej dzisiejszego człowieka wskazał Jan Paweł II w Fatimie w 1982 r.: „W świetle miłości Matki rozumiemy całe orędzie Pani Fatimskiej. Największą przeszkodą w drodze człowieka do Boga jest grzech, trwanie w grzechu, a w końcu wyparcie się Boga. Świadome wyrzucenie Boga ze świata ludzkiej myśli. Oderwanie od Niego całej ziemskiej aktywności człowieka. Odrzucenie Boga przez człowieka.
W rzeczywistości wieczne zbawienie człowieka znajduje się tylko w Bogu. Odrzucenie Boga przez człowieka, jeśli jest zdecydowane, prowadzi logicznie do odrzucenia człowieka przez Boga, do potępienia. Czy Matka, która całą miłością, jaką budzi w Niej Duch Święty, pragnie zbawienia każdego, może milczeć w obliczu kwestionowania samej podstawy ich zbawienia? Nie, nie może. Orędzie Matki Boskiej Fatimskiej jest orędziem macierzyńskim, jest ono silne i jednoznaczne. Brzmi poważnie. Brzmi jak mowa Jana Chrzciciela na brzegu Jordanu. Nawołuje do pokuty. Ostrzega. Wzywa do modlitwy. Poleca różaniec. Orędzie jest skierowane do każdego człowieka”

.Pieśń: Oczyść serce me 

             3 lipca 1949 r. - pierwszy dzień pasterzowania nowego biskupa diecezji lubelskiej Piotra Kałwy, był szczególnie ważny dla Kościoła Lubelskiego. Podczas uroczystej sumy w katedrze lubelskiej odnowiono akt poświęcenia diecezji i parafii Niepokalanemu Sercu Maryi. Tego dnia, ok. godz. 15.00, pracująca w katedrze s. Barbara zauważyła zmiany na twarzy Matki Bożej. - „Na twarzy na prawym policzku wisiały dwie duże łzy koloru ciemnej wiśni, ale też był ślad łez – struga łez na policzku. Twarz Matki była zmieniona, wyglądała jak żywa”. Są różne wspomnienia świadków, ale jeden wspólny motyw ich osobistych przeżyć – żywy wyraz twarzy Matki Najświętszej i wrażenie wręcz fizycznej Jej obecności w świątyni. Pierwszym owocem „cudu lubelskiego” była skrucha, chęć uporządkowania życia, wewnętrzna przemiana. Ks. Józef Frankowski, ówczesny wikariusz katedralny, mówił: „Jeśli Matka Boska płacze, to pragnie naszego nawrócenia. Spowiedź! Jak w dzień sądu ostatecznego. Zadziwiająca otwartość i zrozumienie, o co chodzi w tej spowiedzi – i to u ludzi od lat zaniedbanych. Wielu młodych mężczyzn. Restytucje. Spontaniczne rzucanie legitymacji partyjnych, porzucanie bliskich okazji do grzechu. Potok łaski w duszach. To przekonuje i upewnia, budzi wdzięczność, miłość do Matki Bożej. To Jej ratunek dla narodu zagrożonego ateizmem.” 

 Pieśń: Pomódl się Miriam 

             Zależność Polski od Moskwy po 1945 r. była powszechnie znana, ale nikt nie wyrażał oficjalnie swego zdania na ten temat. Ci, którzy odważyli się krytykować władze, czy ustrój Polski Ludowej, zostawali osadzeni w więzieniach lub obozach pracy. Zajścia lubelskie wywołały gwałtowne zachowania władz, ponieważ nie mogły pozostać kwestią lokalną ze względu na wypowiedź papieża Piusa XII, który właśnie w lipcu 1949 r. zagroził ekskomuniką ludzi wierzących wstępujących do partii komunistycznych. W dziennikach lokalnych jak „Sztandar Ludu” i ogólnopolskiej „Trybunie Ludu” publikowano artykuły, organizowano liczne spotkania, wiece z ludźmi pracy oraz spotkania naukowe, których celem było zdyskredytowanie i ośmieszenie Kościoła.
   
              Polska 1949 r. była krajem pełnym podziałów dokonywanych według potrzeb Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, określającej się mianem „przewodniej siły narodu”. Polacy dzieleni byli na wierzących i niewierzących, na ofiarnych budowniczych Polski Ludowej i pasożytów, na księży patriotów i reakcyjny kler, na światłą część społeczeństwa i tę, która żyje w mrokach średniowiecza i w końcu na społeczeństwo na miarę XX w. i społeczeństwo sfanatyzowane. Oto przykład: „Z miasta dwóch uniwersytetów rozchodzi się w świat bezkrytyczna wieść zrodzona z ciemnoty i mająca cechy średniowiecznego obskurantyzmu, nieuctwa, usiłująca przyćmić światło nauki, rozpalić namiętność”. Jednak wydarzenia z lipca 1949 r. pozostawiły trwały ślad w życiu ludzi, którzy nie chcieli wyrzec się wiary i uznać nowego boga, którym usiłowała stać się władza ludowa. 

Pieśń: Wzywam Cię (Duchu przyjdź) 
                Niechaj zstąpi Duch Twój 

 Świadkowie wydarzeń podkreślają, że ludzie zgromadzeni w katedrze lubelskiej w 1949 r. spontanicznie wyznawali wiarę i przywiązanie do Chrystusa. Tak o tym opowiadał ks. Malec, wikariusz katedralny: „Ludzie, którzy zerwali z Bogiem, teraz na klęczkach głośno i samorzutnie wyznawali wiarę. … Nieraz cały tłum w kościele płakał, bo było słychać głosy, że ludzie odzyskują zdrowie.” I ks. Frankowski: „Pamiętam jedną pieśń: „Nie rzucim Chryste świątyń Twych”. Na słowa „tak nam dopomóż Bóg” – wznosili wszyscy prawe ręce do góry z różańcami, książeczkam (..), wrażenie było wstrząsające widokiem tysięcy rąk wzniesionych ku niebu”.

       Łzy Matki Najświętszej są także dziś nieustannym wezwaniem do nawrócenia, pokuty i wyznawania wiary w Jezusa Chrystusa.  

 Pieśń: Jezus, najwyższe Imię (w czasie tej pieśni zostanie wniesiony Najświętszy Sakrament) + taniec liturgiczny w czasie procesji.  

Pieśń: Jezus daje nam zbawienie 
           Bo góry mogą ustąpić   
          Święty Święty…Święty Pan 

Pieśń: Przed tak wielkim Sakramentem 

Błogosławieństwo eucharystyczne  

III.  MISJA (MIECZ I OGIEŃ) 

            Wsłuchiwanie się papieży w głos Maryi, żeby wypełnić Jej wolę zawartą w orędziu fatimskim trwało długo. Kolejni papieże dokonywali wielokrotnie aktów zawierzenia Rosji i świata Jej Niepokalanemu Sercu, ale dopiero Jan Paweł II, już po zamachu na swoje życie i po apostolskiej wizycie w Fatimie w 1982 r. - wotum dziękczynnym za ocalenie życia, w 1984 r. dokonał publicznego poświęcenia Rosji i świata w jedności z wszystkimi biskupami. Długa droga odczytywania woli Bożej, pytania jak ją spełnić, czas refleksji, medytacji, modlitwy, konsultacji, dialogu wewnątrz Kościoła – przyniosły wielki owoc: przemiany w Rosji i w Europie na przełomie lat 80. i 90. Najpierw pierestrojka w Rosji, potem upadek Muru Berlińskiego oraz upadek totalitaryzmu i komunizmu. Pisał o tym Jan Paweł II w Liście Apostolskim „Tertio millennio adveniente”: „Odwrócenie tragicznej karty dziejowej krajów Europy Środkowowschodniej po roku 1989 ma swój wewnętrzny, tajemniczy związek z "Matką Bożą Fatimskiego Orędzia". "Trudno nie zauważyć - że Rok Maryjny bezpośrednio poprzedzał wydarzenia roku 1989. Wydarzenia te nie mogły nie zaskoczyć swym zasięgiem, a zwłaszcza swym szybkim przebiegiem (...). Można było odczuć, że we wszystkich tych wydarzeniach działa jak gdyby niewidzialna ręka Opatrzności, która jest ręką macierzyńską" (nr 27).

             „Cud łez” Pani Katedralnej z 1949 r.
         
               Maryjo, nasza Matko, wierzymy, że Twoje Orędzie wypowiedziane wówczas bez słów jest także dziś aktualne dla nas. Pomóż nam nie tylko wspominać to, co było 58 lat temu, tu, w tej katedrze, ale głosić Twoje orędzie. Daj nam proklamować to, co poprzez Twoje łzy chciałaś powiedzieć także do nas, do naszego pokolenia. Daj nam Matko to zrozumieć. Jan Paweł II był Tobie posłuszny w niedościgniony sposób – „TOTUS TUUS” – „cały Twój” Maryjo. „Większy czyni się postęp przez krótki czas posłuszeństwa i uległości wobec Maryi, niż przez całe lata osobistych wysiłków, podejmowanych wyłącznie własnymi siłami” – powiedział 13. maja 2000 r. w Fatimie, w czasie beatyfikacji Franciszka i Hiacynty Marto. Posłuszeństwo Tobie, Matko dokonuje wielu przeobrażeń rzeczywistości. Odczytywali to nasi wielcy pasterze, biskupi i kardynałowie: prymas Hlond, czy związani z naszym miastem prymas Wyszyński czy kard. Wojtyła. Prymas Wyszyński był biskupem lubelskim w latach 1946-48, kard. Wojtyła profesorem KUL. To oni, tak poddani i posłuszni Tobie, mieli istotny wpływ na bieg naszej polskiej i światowej historii.
          Maryjo, nie jesteśmy duchowymi gigantami jak Papież i Prymas; nie jesteśmy tak gorliwi i oddani Tobie jak bł. Franciszek Marto, który prawie nie jadł i wyniszczył swój organizm postami i wyrzeczeniami, tak przejęty był pokutowaniem za grzeszników po wizji piekła, którą mu pokazałaś, ale jesteśmy dziś przed Tobą, Matko! Jesteśmy, pamiętamy Twoje łzy i chcemy czuwać i być przez Ciebie posłanymi, chcemy zaciągnąć się dziś pod Twoje sztandary. 

  Pieśń: Zaśpiewajcie serca nasze, oto Matka Pana  (W trakcie pieśni tańczy diakonia tańca liturgicznego)

Wprowadzenie do losowania kartek z dzielnicami i instytucjami Lublina i wręczenie różańców 
 
Akt zawierzenia Lublina Matce Najświętszej 

 

  «Niewiasto, oto syn Twój!» (J 19,26).
               Te Jezusowe słowa kierują nasze myśli ku Tobie i czynią Cię naszą Matką. Pragniemy Ci dzisiaj zawierzyć przyszłość, która nas czeka, prosząc, byś towarzyszyła nam w drodze. Pragniemy zabrać Cię do siebie, jak apostoł Jan, aby uczyć się od Ciebie, jak naśladować Twego Syna.
                 Stajemy przed Tobą, aby zawierzyć ponownie Twojemu Niepokalanemu Sercu samych siebie, całą Archidiecezję Lubelską i wszystkie wspólnoty parafialne. Proś za nami Twego umiłowanego Syna, aby udzielił nam obficie Ducha Świętego, Ducha prawdy, który jest źródłem życia. Przyjmij Go dla nas i z nami, jak w pierwotnej wspólnocie jerozolimskiej, zgromadzonej wokół Ciebie w dniu Pięćdziesiątnicy. Niech Duch otworzy serca na nowy dar wiary, na sprawiedliwość i miłość, niech prowadzi nas ku wzajemnemu zrozumieniu i wzbudza w sercach pragnienie tego, co służy pokojowi. Zawierzamy Ci wszystkich ludzi, poczynając od dzieci nienarodzonych, młodych, uczniów i tak licznych w naszym mieście studentów. Zawierzamy Ci rodziny, wdowy i wdowców. Zawierzamy ci duchowieństwo diecezjalne oraz liczne w naszej Archidiecezji zakony żeńskie i męskie.
                 Pani Katedralna, zawierzamy Twojemu orędownictwu najważniejsze instytucje naszego miasta i regionu: Ratusz, Urząd Marszałkowski i Wojewódzki, starostwa, sejmiki, gminy i wszystkie instytucje służby publicznej. Zawierzamy Ci szkoły, wyższe uczelnie i uniwersytety. Matko, wypraszaj nam łaskę, abyśmy byli wolni od niewłaściwej rywalizacji, a mieli jedno serca i byli jednego ducha w pracy na rzecz wspólnego dobra, jakim jest nasze miasto, nasza archidiecezja i nasz region. Polecamy Twemu orędownictwu współpracę wszystkich ludzi, środowisk, partii, władz lokalnych i samorządowych, od których zależy realizacja nowych inwestycji: dróg ekspresowych, obwodnic i portu lotniczego, dzięki którym miasto i region mogłyby się lepiej rozwijać.
               Patrząc na dzieje naszego miasta, które przez wieki było pomostem łączącym chrześcijański Wschód i Zachód oraz miejscem owocnego spotkania różnych kultur i religii, prosimy Cię o wstawiennictwo, abyśmy umieli również w obecnych, przełomowych czasach odczytać i wypełnić to posłannictwo, jakie Bóg nam, żyjącym na tej ziemi, w wierze wyznacza.
               O Matko, która znasz nasze cierpienia i nadzieje, wspomagaj swoje dzieci w codziennych próbach, jakich życie nie szczędzi nikomu, i spraw, aby dzięki wspólnym wysiłkom wszystkich ciemności nie przemogły światła. Tobie, Jutrzenko zbawienia, powierzamy naszą drogę w pierwszych latach nowego Millennium, aby pod Twoim przewodnictwem wszyscy ludzie odnaleźli Chrystusa, Światłość świata i jedynego Zbawiciela, który króluje z Ojcem i Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.

  Pieśni: Jest jedno ciało
               Chcę wywyższać Imię Twe
              Zjednoczeni w Duchu 



Przygotowali: Ks.Józef Maciąg; Ks. Robert Muszyński; Agnieszka Strzępka
 
TOP